ไม่ควรมีใจก็รู้ รู้ดีแก่ใจก็ยังทำ
ก็เลยต้องเจ็บซ้ำๆ ไม่รู้จะทำอย่างไร
ยิ่งรักยิ่งทำให้ฉันนั้นยิ่งปวดใจ
เพราะมองทางไหนไม่เห็นอนาคตเลย
ฉันเกลียดตัวเองที่เผลอใจ ไม่รู้ทำไมต้องรักเธอ
เกลียดที่ต้องเจอ เกลียดที่มีเธอเต็มหัวใจ
พยายามเพียงใดใจฉันก็ยังรักเธอไม่เปลี่ยนไปไหน
เกลียดความรู้สึกที่ต้องทำใจ ให้ลืมเธอไปทั้งๆ ที่ยังห่วงใย
มันมองทางไปไม่เห็น หนทางที่เดินช่างมืดมน
ไม่เคยจะมีสักหน ที่ฟ้าจะดูเป็นใจ
ยิ่งรักยิ่งทำให้ฉันนั้นยิ่งปวดใจมากมายเหลือเกิน
เพราะมองทางไหนไม่เห็นอนาคตเลย
ฉันเกลียดตัวเองที่เผลอใจ ไม่รู้ทำไมต้องรักเธอ
เกลียดที่ต้องเจอ เกลียดที่มีเธอเต็มหัวใจ
พยายามเพียงใดใจฉันก็ยังรักเธอไม่เปลี่ยนไปไหน
เกลียดความรู้สึกที่ต้องทำใจ ให้ลืมเธอไปทั้งๆ ที่ยังห่วงใย
ฉันเกลียดตัวเองที่เผลอใจ ไม่รู้ทำไมต้องรักเธอ
เกลียดที่ต้องเจอ เกลียดที่มีเธอเต็มหัวใจ
พยายามเพียงใดใจฉันก็ยังรักเธอไม่เปลี่ยนไปไหน
เกลียดความรู้สึกที่ต้องทำใจ ให้ลืมเธอไปทั้งๆ ที่ยังห่วงใย
เกลียดความรู้สึกที่ต้องทำใจ ให้ลืมเธอไปทั้งๆ ที่ยังห่วงใย